Χάρλεμ και την απαθανάτισε με τον φακό της. «To ballroom ήταν η τρανς κουλτούρα εκείνη την εποχή» λέει. Στο λεύκωμα «Voguing and the House Ballroom Scene of New York City 1989-92» παρουσιάζεται μεγάλο μέρος των φωτογραφιών της και συνεντεύξεων με τους θρυλικούς πρωταγωνιστές της σκηνής. Προσφάτως, στο Kunsthal Museum του Ρότερνταμ εγκαινιάστηκε καινούργια έκθεση στην οποία γίνεται επισκόπηση της οπτικής ιστορίας του ballroom και βεβαίως οι φωτογραφίες της Regnault είχαν την τιμητική τους εκεί. Για όλα αυτά, η Γαλλίδα φωτογράφος μίλησε στο It’s Nice That.
«Στη διάρκεια της κρίσης του AIDS, όλα τα γκέι κλαμπ είχαν κλείσει γιατί ο κόσμος, δεξιά κι αριστερά, πέθαινε. Και ξαφνικά ανακάλυψα το ballroom (σ.σ. τις “χοροεσπερίδες” της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας), το οποίο, υπογείως ανθούσε, όπως πάντα» θυμάται. Άρχισε να φωτογραφίζει, και ήταν καλοδεχούμενη. «Συνειδητοποίησα ότι όχι μόνον δεν τους ενοχλούσα, αλλά έγινα μέρος της σκηνής επειδή ήμουν φωτογράφος και κάθε glamour girl λατρεύει έναν φωτογράφο. Και βεβαίως ήμουν Γαλλίδα και υπάρχει όλος αυτός ο μύθος της Γαλλίας και του glamour, κατά συνέπεια ήμουν “Η” Γαλλίδα φωτογράφος» γελά (https://www.instagram.com/p/CMaB0qWDUtp/).
Η 40χρονη ετεροφυλόφιλη -και ξένη- δεν ήταν εκτός τόπου. Αντιθέτως. «Συχνά πήγαινα στα παρασκήνια, ήταν σαν να είσαι στα παρασκήνια ενός θεάτρου» αφηγείται. «Όλα τα πρόσωπα, τα μοντέλα ήταν εκεί και προσπαθούσαν να πάρουν τα χρήματα στην πόρτα, και όλοι ήταν στις τουαλέτες, στους διαδρόμους, βάζοντας μέικ απ, περούκες, να ετοιμάζονται, να αργοπορούν». Εμφανιζόταν πριν ξεκινήσει η «χοροεσπερίδα» και έφευγε όταν έκλειναν οι πόρτες, στις 6, 7 ή 9 το πρωί (https://www.instagram.com/p/CNVP-Tdj6bO/).
«Από πολύ νωρίς αποφάσισα να τους φωτογραφίζω όλους όπως ήθελαν να δείχνουν» εξηγεί. Και οι συμμετέχοντες, βλέποντας πόσο συνεργάσιμη ήταν, άρχισαν να την κατευθύνουν· το «μπορείς να πάρεις έτσι τη φωτογραφία;» έγινε «φωτογράφισέ με έτσι!» και μετά, «θέλω να είμαι σε αυτήν την πόζα!». «Όλο αυτό είχε να κάνει με το να φαίνεσαι εκεί μέσα όμορφος και αληθινός. Έξω από τις “χοροεσπερίδες” πολλοί από αυτούς δεν είχαν καθόλου χρήματα και ζούσαν επικίνδυνα» τονίζει η Regnault (https://www.instagram.com/p/CMkU3t9jwg7/).
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Chantal Regnault έφυγε από τη Νέα Υόρκη για την Αϊτή·ήταν η περίοδος που το ballroom απογειωνόταν προς τη φήμη. Έφυγε χωρίς να έχει ιδέα πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος της ως φωτογράφου. «Δεν το παρακολουθούσε κανένας φωτογράφος τότε. Τώρα, ο καθένας είναι φωτογράφος» σχολιάζει. «Τώρα, υπάρχουν σχεδόν τόσοι φωτογράφοι όσοι και συμμετέχοντες στη “χοροεσπερίδα”».
Η επίσκεψη στον λογαριασμό της στο Instagram (https://www.instagram.com/chantalregnaultphoto/?hl=en) προσφέρει τη δυνατότητα καλύτερης γνωριμίας με την τέχνη της Chantal Regnault.
