Γράφει η Πετρούλα Σκανδάλου
Όλες μας γνωρίζουμε τι πραγματικά συμβαίνει όταν μπλέκουμε συναισθηματικά με άντρες. Την μία στιγμή σε καλούν για έναν “αθώο” καφέ, και την επόμενη βρίσκεσαι θαμμένη στον πάτο ενός πηγαδιού. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ακόμα μισογυνιστικές φωνές που παρουσιάζουν τον φεμινισμό ως κάτι ακραίο.
Για αρχή είναι καιρός να ομολογήσουμε ότι όντως υπάρχουν κάποιες λίγες εξτρεμίστριες φεμινίστριες, κυρίως άντρες. Για παράδειγμα, εχθές ένας τέτοιος στην συνέλευση που είχαμε στο δεύτερο παγκάκι της πλατείας από τα αριστερά, μίλησε (1ο φάουλ) και επιδόθηκε σε mansplaining (2ο φάουλ). Λέγοντας μας πως όσες παρουσιαζόμαστε σαν sluts σε φωτογραφίες του Facebook αλλά απεχθανόμαστε το πέσιμο των αντρών, οικειοποιούμαστε την κουλτούρα των πραγματικών sluts που επιθυμούν το πέσιμο των αντρών (3ο φάουλ).
Τέτοια ακραία στοιχεία σαν κι αυτόν δεν έχουν καμία θέση στο φεμινιστικό κίνημα. Για αυτό και όλες μας στο παγκάκι απαιτούμε να μετακομίσει άμεσα σε άλλη πόλη.
Άλλα ακραία στοιχεία του φεμινισμού είναι οι γυναίκες που δεν πιστεύουν στον φεμινισμό. Ο φεμινισμός χρησιμοποιεί το κοινό γυναικείο βίωμα για να αναδείξει την πατριαρχία που μας περιβάλλει, και άρα ακόμα και όσες γυναίκες δεν πιστεύουν σε αυτόν, είναι κομμάτι του φεμινισμού. Είναι δηλαδή ακραίες φεμινίστριες που δεν πιστεύουν στον φεμινισμό.
Μπορούμε λοιπόν ξεκάθαρα να δούμε πως τα μόνα ακραία στοιχεία του φεμινισμού είναι (συνήθως) άντρες φεμινίστριες ή γυναίκες φεμινίστριες που απλά δεν ασπάζονται τον φεμινισμό. Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία ακόμα και η κλιματική αλλαγή απειλεί αποκλειστικά τις γυναίκες στην Μεσόγειο και την Ελλάδα.
Ο πλανήτης στον οποίο ζούμε έχει το σχήμα ενός τεράστιου όρχι. Σε μια κοινωνία που ακόμα και τα λευκά νυφικά που μας αναγκάζουν οι άντρες να φοράμε στους γάμους μας αποπνέουν την πατριαρχική καταπίεση. Σε μια κοινωνία που υπάρχει ακόμα γάμος. Σε μια κοινωνία που δεν αναγνωρίζει πως και οι άντρες έχουν περίοδο και ντρέπονται να μιλήσουν για αυτό.
Σε μια κοινωνία που μια γυναίκα δεν μπορεί να περπατήσει στον δρόμο χωρίς να ακούσει “πόσο όμορφη είναι”. Σε μια κοινωνία όπου άντρες στην ασφάλεια της ιδιωτικότητας του σπιτιού τους αυτοϊκανοποιούνται φαντασιώνοντας γυναίκες χωρίς την συναίνεση τους. Φανταστείτε το. Θα μπορούσε να είναι η κόρη σας, η μητέρα σας ή μια φίλη σας που αγνοούν ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει χωρίς την συναίνεση τους.
Και παρόλα αυτά ακόμα υπάρχουν φασιστικές φωνές στο σκοτεινό διαδίκτυο που θεωρούν την αστυνόμευση της σκέψης υπερβολική. Η πατριαρχική κουλτούρα βρίσκεται παντού και πρέπει να καταπολεμηθεί. Όλα τα παιδικά προγράμματα που απευθύνονται σε αγόρια πρέπει να αποβάλλουν την τοξική τους αρρενωπότητα, εκτός από τον HE-MAN που τουλάχιστον ήταν προοδευτικό για την εποχή του, μιας και από τον τίτλο ακόμα ανακοίνωνε τις αντωνυμίες και το φύλο με τα οποία αυτοπροσδιορίζονταν ο πρωταγωνιστής.
“Φόβος. Πόνος. Σκοτάδι. Χολέρα. Ο θάνατος. Συνεπιμέλεια. Ο θάνατος”.
Το άγγιγμα του πατέρα. Από την συλλογή ποιημάτων “Η βούλβα μου κι εγώ” της Πετρούλας Σκανδάλου.
Με πηγές από:
https://www.ladylike.gr/women-today/i-klimatiki-allagi-apeilei-tis-ginaikes-sti-mesogeio-kai-tin-ellada/
https://ampa.lifo.gr/moda-amp-amp-omorfia/einai-feministiko-na-foras-leyko-nyfiko/
https://www.thedailybeast.com/yes-men-can-have-periods-and-we-need-to-talk-about-them
Της Πετρούλα Σκανδάλου
