«Το ΚΚΕ τιμά τον ποιητή, τον αγωνιστή, τον μαχητή της ζωής, τον σύντροφο που γεννήθηκε στιχουργικά στις σελίδες της εφημερίδας μας, του Ριζοσπάστη, και υπηρέτησε την προοδευτική τέχνη μέχρι το τέλος της ζωής του» τόνισε ο γ.γ. της ΚΕ του κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, στον χαιρετισμό του στην αποψινή συναυλία-αφιέρωμα της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ με αφορμή τα 10 χρόνια από τον θάνατο του ‘Αλκη Αλκαίου.
Η εκδήλωση με τίτλο «Δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμη» πραγματοποιήθηκε στο Arch Club, στο Γκάζι.
Ο Δ. Κουτσούμπας μίλησε για τα παιδικά χρόνια του ποιητή στην γενέθλια πόλη του, Πάργα, που αγάπησε πολύ, τα πρώτα του διαβάσματα και τον ερχομό του στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Νομική Σχολή.
«Έχει πλέον επιβληθεί η χούντα κι ο Βαγγέλης, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του ‘Αλκη Αλκαίου, το οποίο πήρε από τον ΕΛΑΣίτη θείο του που σκοτώθηκε στην κατοχή, έρχεται στην Αθήνα, για να σπουδάσει στη Νομική. Γνωρίζει φίλους, που θα κρατήσει σε όλη του τη ζωή. Πολιτικοποιείται και συμμετέχει στην αντιδικτατορική πάλη» πρόσθεσε.
Αναφέρθηκε στο σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα που εκδηλώθηκε στα 19 του χρόνια και τον σημάδεψε δυστυχώς για πάντα καθώς και στην απώλεια της μητέρας του σε ηλικία μόλις 43 ετών, το 1971.
«Το 1972, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και βασανίζεται στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η κράτησή του στο κολαστήριο φέρνει σαν αποτέλεσμα την οξεία επιδείνωση της υγείας του, που καθόρισε, δυστυχώς, και τη μετέπειτα δύσκολη πορεία» είπε ο Δ. Κουτσούμπας, τονίζοντας ότι ο ‘Αλκης Αλκαίος δεν υποτάχθηκε και δεν έσκυψε το κεφάλι.
«Είναι πλέον ασκούμενος δικηγόρος. Το γραφείο της Πανεπιστημίου 46 είναι ένα από τα σημεία του παράνομου αγώνα. Η θέση του, μέσα στο κέντρο της Αθήνας, αποδεικνύεται ξεχωριστά σημαντική για τον Φλεβάρη της Νομικής και το Νοέμβρη του Πολυτεχνείου, στα 1973.
Η ομάδα των δυο κομμουνιστών δικηγόρων και οι ασκούμενοί τους, συμμετέχουν στην προετοιμασία για την δίκη που προγραμματίζει η χούντα σε βάρος των συλληφθέντων της Αντι-ΕΦΕΕ, και των στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ» συμπλήρωσε.
Το 1977 δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» το πρώτο ποίημα του ‘Αλκη Αλκαίου, ενώ στη συνέχεια ο Θάνος Μικρούτσικος διάβασε το ποίημα «Φλεβάρης 1848» ενθουσιάστηκε, αναζήτησε τον δημιουργό του με αποτέλεσμα την μελοποίηση του πρώτου τραγουδιού του Άλκη Αλκαίου και την έναρξη μιας «πολύχρονης συνεργασίας και φιλίας, που μας πρόσφερε ορισμένα από τα πιο σπουδαία τραγούδια της σύγχρονης ελληνικής μουσικής.».
Όπως είπε «μετά τη δικτατορία, ο ποιητής γίνεται μέλος του ΚΚΕ» και είναι μια περίοδος «πλούσιας δράσης και αναζήτησης, γεμάτη μουσική από τις νυχτερινές μπουάτ της Αθήνας», ενώ η «έντονη κομματική ζωή, όχι μόνο δεν τον αποσπά από την δημιουργία, αλλά του ανοίγει νέους ορίζοντες» καθώς γράφει άρθρα, ποιήματα και διηγήματα στον «Ριζοσπάστη».
Ο Δ. Κουτσούμπας επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «για τα δύο τραγούδια του, το «Ερωτικό» και τη «Ρόζα», θα μπορούσαν να γίνουν ξεχωριστές διαλέξεις, ξεχωριστές συζητήσεις. Μέσα σε τέσσερις και πέντε στροφές αντίστοιχα, ο ποιητής πλέκει με φυσικότητα τον έρωτα και τον κοινωνικό αγώνα, πορεύεται μέσα στην ιστορία, συγκλονίζεται από τη «μοίρα» της γενιάς του».
Τονίζοντας ότι ο Άλκης Αλκαίος «μιλάει για όλα τα ανθρώπινα» πρόσθεσε ότι «η πορεία της ζωής του έχει αφετηρία και πηγή έμπνευσης την τελική μάχη που δεν δόθηκε ακόμα, «μια παρτίδα που δεν παίχτηκε ακόμα».
Σημείωσε ακόμα ότι ο Άλκης Αλκαίος συνεργάστηκε με τους πιο σημαντικούς συνθέτες και τραγουδοποιούς της γενιάς του.
Τονίζοντας ότι «σε όλη την πορεία του μέχρι το τέλος, δεν εγκαταλείπει ποτέ το μετερίζι της προοδευτικής πολιτικής ποίησης, τις αξίες και τα ιδανικά του, το όνειρο και την ελπίδα για το καινούργιο που πάντα ξεπροβάλλει, παρά τις απογοητεύσεις και τις προσωρινές ήττες» αναφέρθηκε στη συνέχεια στα εξαιρετικά δύσκολα για τον Άλκη Αλκαίο χρόνια μετά το ΄90 ως την 10η Δεκεμβρίου 2012 μέρα που άφησε την τελευταία του πνοή.
«Η επιδείνωση της υγείας του, η συνθετότητα της κατάστασης που επικρατεί στην περίοδο της διάσπασης του κόμματος, ο αντίκτυπος των ανατροπών, έχουν σαν αποτέλεσμα την αποστασιοποίηση από την οργανωτική του σχέση» είπε.
«Το έργο του Άλκη Αλκαίου είναι πολυσχιδές και πολυεπίπεδο» ανέφερε ο Δ. Κουτσούμπας, σημειώνοντας ότι σύμφωνα με τον φιλόλογο Σπύρο Αραβανή θα μπορούσε να διακριθεί σε τρείς στιχουργικές περιόδους. Η πρώτη στιχουργική περίοδος, σημαδεύεται από το εμβληματικό «Εμπάργκο»», η δεύτερη ξεκινά με «το «Πρωινό Τσιγάρο» και ολοκληρώνεται με τον δίσκο «Εντελβάις» και η τρίτη ξεκινά με τη συνεργασία με το Σωκράτη Μάλαμα αναδεικνύοντας τον ταξιδιωτικό στίχο και την δημοτική μας παράδοση.
«Το κόμμα μας θα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια να μεταδώσει την ποίηση του Άλκη Αλκαίου και θα στηρίξει την προσπάθεια που γίνεται από σύγχρονους τραγουδοποιούς, να μελοποιήσουν ακόμα μεγαλύτερο τμήμα του έργου του. Όλα αυτά, ακριβώς γιατί, μέσα από όλο του το έργο αναδεικνύεται ότι η κοινωνική εξέλιξη, η ίδια η ιστορία, προχωρά μέσα από συγκρούσεις, που όμως αναπόσπαστα περιέχουν, διαμεσολαβούνται, από την ανθρώπινη συνειδητή θέληση και δράση» είπε ο Δ. Κουτσούμπας και κατέληξε στον χαιρετισμό του λέγοντας:
«Μας συντροφεύουν τα γραφόμενά του στο «Ριζοσπάστη» σε άρθρο του «Το Κόμμα μας και η Τέχνη»: «…Η προοδευτική διανόηση και κουλτούρα, εμπνεόμενη και καθοδηγούμενη από το ΚΚΕ καταξίωσε κοινωνικά την ύπαρξή της, σημαντικοποιώντας το περιεχόμενο και την ποιότητα της προσφοράς της. Από το τάραγμα του παγκόσμιου τέλματος του 1917 και στη συνέχεια από την ίδρυση του κόμματος έως σήμερα, η ελληνική προοδευτική τέχνη σύμπραξε στις γραμμές της όλους εκείνους τους τίμιους και συνειδητούς πνευματικούς ανθρώπους, που είδαν πως τότε μονάχα καταξιώνονται σαν δημιουργοί και σαν άνθρωποι, όταν δεν είναι αποκομμένοι από τις προσδοκίες των ανθρώπων του μόχθου και την κοινωνική τους πάλη…»
Στον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο ο ‘Αλκης Αλκαίος του λέει:
«Πάρε την ζωή στα δυο σου χέρια /
τις γροθιές σου χτύπα στα μαχαίρια /
θα φεύγαν τα σύννεφα φαντάσου/
αν κουνούσες λίγο τα φτερά σου».
Και με αυτούς τους στίχους θα ήθελα να ολοκληρώσω αυτή την παρέμβασή μου απόψε, γιατί:
«Κι αν σε έπιασε το βράδυ /
κι ο έρωτας αργεί /
το πιο βαθύ σκοτάδι /
είναι πριν την αυγή».
Μετά τον χαιρετισμό του Δημήτρη Κουτσούμπα, ακολούθησε συναυλία με τους Ρίτα Αντωνοπούλου, Παντελή Θαλασσινό, Κώστα Θωμαΐδη, Δημήτρη Κανέλλο και Μανώλης Μητσιά.
Η μουσική επιμέλεια ήταν του Μανόλη Ανδρουλιδάκη. Έπαιξαν οι μουσικοί Βαγγέλης Ζαρμπούτης, Γιώργος Κατσίκας, Περικλής Μαλακατές, Νεοκλής Νεοφυτίδης, Νίκος Παπαναστασίου, Βασίλης Ραψανιώτης.
